انجام پایان نامه سمینار پروپوزال مقاله تحقیق و پروژه های دانشجویی عمران کارشناسی ارشد راه و ترابری روسازی
روسازی راه سازه ای است که برروی آخرین لایه متراکم شده خاک زمین طبیعی موجود یا اصلاح شده، خاکریز ی ها، یا کف برش های خاکی و یا سنگی که بطور کلی بستر روسازی نامیده م یشود، قرار می گیرد. روسازی معمولا متشکل از قشرهای مختلف نظیر زیراساس، اساس و لایه های آسفالتی یا بتنی و یا ترکیبی از آنهاست که هر یک تابع مشخصات فنی و دارای ضخامت معینی است.
زمین طبیعی
زمین طبیعی، بستر خاکریزی های آماده شده راه، کف بر ش های خاکی و یا سنگی، حتی در شرایط کاملا متراکم و خوب دانه بندی شده، مقاومت کافی برای تحمل بارهای وارده از چرخ خودرو را در شرایط متغیر جوی ندارد . بارگذاری این گونه خاک ها موجب شکست برشی و ایجاد تغییر شک لهای دائم بیش از اندازه برای آنها می شود. روسازی، از بروز و ظهور آسیب دیدگی های فوق جلوگیری نموده و عبور و مرور راحت، سریع، مطمئن، ایمن و بدون گرد و غبار را در یک سطح هموار فراهم می کند.
خاک بستر
کیفیت خاک بستر یا سابگرید، میزان تحمل باربری و حساسیت و آسیب پذیری آن در ب رابر عوامل جوی، در انتخاب لایه های ر وسازی نقش تعیین کننده دارد. در اثر عبور بار ترافیکی، کرنشهای فشاری قائم در بالای بستر روسازی ایجاد می شود که هرگاه مقدار این کرنشها از مقدار مجاز بزرگتر باشد می تواند منجر به شیار افتادگی شود.
زیر اساس
زیراساس معمولاً نخستین قشر لایه روسازی است که برروی بستر روسازی قرار می گیر د. مصالح زیراساس معمولاً از بستر رودخانه ها، مخروط افکنه ها و یا معادن کوهی (سنگ شکسته ) تهیه می شود و در موردهایی که ضرورت فنی و اقتصادی ایجاب نماید از تثبیت خاک با قیر، سیمان، آهک و یا افزودن ی های شیمیایی استفاده می شود. مشخصات فنی زیراساس در فصل سوم نشریه ۲۳۴ ارائه شده است.